O mnie

Mam na imię Giulia i lubię o sobie mówić, że jestem italianistką z urodzenia, zamiłowania i wykształcenia. 

Z urodzenia, ponieważ przyszłam na świat w Asyżu – tak, tak, w tym malutkim umbryjskim miasteczku, z którego pochodzili święty Franciszek i święta Klara. A Franciszek, poza licznymi innymi zasługami, jest także ważną postacią dla języka włoskiego, bowiem to on właśnie ułożył jeden z najstarszych włoskich tekstów: wspaniały hymn Cantico delle Creature (nazywanego czasem w Polsce Pieśnią słoneczną). Z takim startem w życie trudno było nie zachwycić się Włochami i włoskim! Ciekawość Italii pozostała we mnie, nawet gdy przeprowadziłam się na Śląsk.

Z zamiłowania (przede wszystkim do dydaktyki), które zdradzałam już we wczesnych latach życia, kiedy to sadzałam wszystkie moje pluszaki w rządku i bawiłam się nimi w szkołę. O innym obliczu mojego dydaktycznego zacięcia przekonał się także szybko mój polski dziadek, który był zmuszony mówić, że przyszedł nonno, bo inaczej w ogóle nie reagowałam. To zamiłowanie doprowadziło mnie wreszcie do zajęcia się nauczaniem zawodowo. Zaczynałam od wolontariatu w przyparafialnych salkach, by z czasem – przechodząc przez liczne szkoły językowe i różnorakie metodologie nauczania – dojść do stworzenia własnej włoskiej przestrzeni, jaką jest Italica di Giulia.